Het vak 'Toekomst' - deel 4

-met dank aan John Moravec-

Onderwijs kent een heleboel verschijningsvormen. Er zijn verschillen in doelgroepen te benoemen, verschillen in visie, in uitvoering, in structuur, etc. Maar alle onderwijs is uit zichzelf gericht op de toekomst. De leerkracht (mentor, trainer, coach, docent, leraar, meester, juffrouw, leersituatie-organisator en alle andere functionele aanduidingen van de rol, want ik ben in deze graag politiek correct) bereidt het 'object van onderwijs' (ook wel de leerling genoemd) voor op een volgende fase in het leven. De manier waarop de leerkracht dat doet heeft veel te maken met de manier waarop die leerkracht zelf in het leven staat. Op basis van zijn levenservaring, kennis etc. weet hij wat er "in het leven te koop is". En daarom bereidt hij zijn leerlingen voor op een toekomst, die hij ziet als het logisch verlengde van zijn verleden.

Van Drop Box

Ik heb het sterke gevoel dat de toekomst van mijn kinderen niet meer uit mijn/ons verleden voortkomt. Dat wat ik met mijn generatie als 'maatschappelijke relevante basisvaardigheden' benoem heeft geen plaats in die toekomst.
In die toekomst zijn een aantal zaken revolutionair veranderd t.o.v. mijn verleden:
Voor mij is internet een bron die ik na de feitenlijke gebeurtenis raadpleeg,
voor mijn kinderen is het pro-actief aanwezig en helpt het om in de gebeurtenis een keuze te maken.
Binnen Google Wave zijn de vertaaltool en de spellingstool zo sterk ontwikkeld dat deze de basisvaardigheden die ik heb aangeleerd in de toekomst van mijn kinderen ridicuul zijn.
Met behulp van Global Positioning Systems weten we op elk moment waar we zijn. Maar we weten ook 'in het moment zelf' waar we naar toe gaan en (met behulp van bv Google Lattitude) wie we daar gaan ontmoeten.
Ik kan me nog net een voorstelling maken van de consequenties van bovengenoemde zaken.
Maar wat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat is wat ik benoem als het 'Omnipresent zijn'. Met behulp van technologie plaats en tijd onafhankelijk aanwezig zijn. Een concreet voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld gelijktijdig aanwezig zijn in de concrete wereld (IRL = in real life) en in de virtuele wereld. Iets van deze vermenging zie je al bij twitterende mensen.
Onderwijs van nu zou op die toekomst gericht moeten zijn.
Maar hoe?
Het wordt tijd voor een interessant debat. John Moravec heeft een bijzonder interessante voorzet gegeven. Voor inkoppen is het nog te vroeg, maar gaan wij meespelen?